باور کنیم فصل سرد را

  

 "زمانه " ما را غریبانه و به حد اعلای ابتذال و با چنان وقاحتی از "ناباوری" پرورانده است که همه معادلات عاطفی رو به هم بریزیم تا زندگیمون را که عبارت باشد از " دم و باز دم" را روبراه کنیم . و بر این باور باشیم  که نفس میکشیم یعنی زندگی میکنیم